İllüstrasyon : William Blake – The Little Black Boy
Annem beni güneyin yabanında doğurdu,
Ve benim rengim kara, ama ah! beyaz ruhum.
Bir melek gibi beyazdır İngiliz çocuğu:
Ama ben karayım, sanki hiç ışık almamışım.
Annem bana bir ağacın altında öğretti
Ve günün sıcağında otururken orada,
Beni kucağına alıp öptü, okşadı, sevdi
Ve doğruyu göstererek başladı anlatmaya:
“Şu doğan güneşe bak: Tanrı orada yaşar,
Ve ışığını verir ve sıcağını verir. Ve
Çiçekler ve ağaçlar ve hayvanlar ve insanlar
Sabah rahatlık alır, öğleyin neşe.
“Ve dünyada küçücük bir yere konulduk biz,
Sevgi ışınlarına dayanmayı öğrenelim diye,
Ve bu kara vücutlar ve bu güneş yanığı yüz,
Bir bulut ve gölgeli bir ormandır sadece.”
William Blake, Masumiyet Şarkıları’ndan Küçük Kara Oğlan
Çeviri: Selehattin Özpalabıyıklar
