Alıntılarla
“insan en çok sabahları arar sevdiği kadını”
1
diyor birisi, katılıyorum o sabahlara
öğleler kaba
yaşanır, kalındır
akşamüstleri ince hüzünlü
çiçekler alınıp
verilebilir
sabahtır yalnızlık
ve şiirsel hiçbir
yanı yok sanılır
var mıdır, vardır
vardır, ama
çiçeklerle değil
kendi başına
zımpara taşı gibi
acımasız.
ne aklıma gelse bir bakıyorum unutmuşum
tren penceresinden bir tarla
eskiyip atılmış bir gömlek- hiç unutmam
“hiç unutmam hiç unutmam hiç unutmam” 2
çünkü hiç unutmam
hiç unutmam hiç unutmayın
insan nasıl direnir başka
“hiç unutma”
bir zamanlar Kars’ta bir otel odasında
bir gezgin
kokucunun bana verdiği
bir alüminyum şişeyi unutmuyorum
“ölümü geciktirmek sonsuzluğu kısaltmaz” 3
diyor birisi,
evet ama
hayatı uzatır sanki
sanki ama ne
adına
-hayatın kendisi adına
sonsuz bir
törenle susuyorum
sonsuz dirim için, o sonsuz adama
sonra duyguya, ele benzer şeyler giriyor
hayatıma
el midir duygu mudur
evet bazı kişiler
kararsız ama
benim seçmediğim sanılır hayatımda
“el altından el ilanları dağıtıyor” 4
birisi, almıyorum
allahaşkına
alamam, neden alamam
biliyorum hiçbir
şey yapamam kendi başıma
biliyorum beni kendi başıma sanan birisi
durmadan hata
yapıyor
serçeye kumruya öküze sormadan
insanın kendi seçtiği toprak
-doğrusu toprağın
kendi seçtiği insan-
dirimin geleceğini doğruluyor durmadan
“her şeyden biraz kalır” 5
diyor birileri,
çoğulluk haklılıktır
kavanozda biraz kahve
kutuda biraz
ekmek
insanda biraz acı
insanda biraz
mutluluk
ama en geçerli söz
(1) numaranın
söylediğidir
Türkiye’de ve Dünya’da
Turgut Uyar
1) John Gordon Davies, 2) Metin Eloğlu, 3) Lucretius, 4) Turgut Uyar, 5) Bir İtalyan Atasözü
