Resim : Jahr Art – azedegan
(بالتأكيد ، لم تكن من أنت) Kimsin sen? Şüphesiz sen, sen değilsin: Nesnel bir biçime, görünüşe ve isime ihtiyacım yok. İnsan olarak nitelendirilmeye, bir isme, bir cinsiyete, bir ülkeye, bir bedene ihtiyacım yok. İyi ve kötüye ihtiyacım yok. Çünkü evren, evrende zuhur eden tüm varlık benim, her şey benim suretimin ardında gizli. Kainat benim içimde. Tanrı benim, beni var eden öz(ruh) benim merkezim ve Tanrı parçacığıdır, her şeyin parçası olarak bu yüzden önemsizim ve çok önemliyim. Varlıktan gelen ve hiçliğe evrilen bir yabancıyım, kendimi tanımıyorum. Ait olmadığım bir evrendeyim.
Ben tam olarak içte var olmak suretiyle, biçimsiz bir varlığım. Ruhum bir yıldıza asılı, ya da evrenin sonsuzluğunda ki bir yerde daima kainatın büyük uyumuyla raks edecektir. Ruhlar birbiriyle özdeşecektir. “Her şey birbirine bağlı, kaçacak yer yok.” cümlesi, zerre de zuhur eden her şeyin, birbiriyle iç içe olduğunu, bir bütünün tamamı olduğunu ve bu minval üzre insanın kozmik alemde bir mikro (zerre) olduğunu işaret ediyor. Uzuvlarım daima içimde ki varlıkla iletişim halindedir. Gerçekten biçimsiz olduğum için, kendimi evrende ki her şeyle bir tutabilirim. Bu sebeple her şeyi koşulsuz ve beklentisiz sevebilirim, her şeye birden kırılabilirim. Çünkü ben et ve kemik yığını değilim. Ben hakikati ve gerçek sevgiyi arıyorum, lütfedilen her şeyi yaşatmak gerektiğine inanıyorum. Bunlara ermek ise irfan ve ilim gerektirir. Üst insan tasviri tam olarak böyle yapılabilir, ancak üst insan yukarıda değil, aşağıdadır daima. Bu nedenle üstte olmak Babil’in kibrini yaşamak, nefsi (düşünsel ve bedensel arzuları) tatmin etmektir. Gerçek üstünlük hep aşağıda kalabilmektir.
Tarihin tekerrürden ibaret olduğu düşüncesi, tarihin verdiği ilim ve bilgi insana asla bir ders olmayacak, olmadı. Bunun için çağımız Homo sapiens sapiens (Doyumsuz insan) biçimini sürdürme hastalığından vazgeçmeyecektir. Hepiniz ceset olmadan, yaşamda gerçekten tutunabilir olduğuna inandığını bir şeyler arıyorsunuz. İşte bunun için yazıyorum size. Ben kendini yok eden, kendini yeniden yaratan ve kendini ölümden asla ayırmayan bir varlık olarak. Biliyorum ki, kendinize itiraf edemediğiniz ve hissettiğiniz en büyük yoksunluk, koşulsuz sevgi, bir şeylere kaygısız, rahatlıkla güven duyabilmek. Ancak kolayca harcayabildiğiniz değerlerin bir başkasında var olduğunu düşünme fikri saçmalıktan öte değildir, kendi tükettiğiniz şeyi başka bir şeyde arayamazsınız.. Bir düşünceyi, inancı sahiplenip kendinizi bir yere ait gösterme, toplum içinde kendinizi yüceltme hissinden vazgeçip, o düşünceleri gerçekten hak ettiği gibi yaşayacağınız bir insanlık diliyorum. Cehennemi ve cenneti biz yaratacağız. Yapılan iyi, kötü, doğru yanlış her şeyin, evrende bir yeri bulunduğunu ve kişinin kendisine geri döneceğini biliyorum, ben insanlığı yargılıyorum! Şimdi seni yargılıyorum! Ben aynayım, bak ve yüzleş.
