Burzum – A Lost Forgotten Sad Spirit

Gökyüzündeki ateş söndürüldü Mavi sular artık ağlamayacak Ağaçların dansı durdu Soğuk rüzgârların getirdiği taze hava artık yok. Yağmur gökyüzünden damlamayı durdurdu. Hala neredeyse ölü bir çocuğun damarlarından damlıyor. Önce nefret, önce soğuk vardı. Şimdi sadece sunağıyla birlikte karanlık bir mezar taşı var. Sunak bir yatak gibi hizmet ediyor. Ebedi uyuyuşun bir yatağı. İnsanoğlunun uykusundaki rüyalar, avuntunun hayalleridir. Cehennemin dışında bir kapı, hükümsüz ölümün içinde Henüz rahatsız edilmedi. İnsanoğlu uyuyor. Ve bir gün, mezarlar kilitlenmiş olacak mı? Ve ruh kendi dünyasına geri dönmeli. Fakat şu an kayıp, unutulmuş, üzgün bir ruh olarak Lanetli… Akıldan çıkmayan… Sonsuz… Burzum – A Lost Forgotten Sad Spirit