Başkasının mutsuzluğunu
Illustration William Blake : 1790–1793: The Marriage of Heaven and Hell · 1793: Visions of the Daughters of Albion
Görüp de kederlenmemem mümkün mü?
Birinin başı bir derde girse
Aramaz mıyım derman o derde?
Gözyaşı döküyorsa bir insan,
O acıyı paylaşmaz mısın hemen?
Baba çocuğunu ağlar görünce
Onun da içi dolmaz mı kederle?
Duyarsız kalabilir mi bir anne,
Bir çocuk inliyorsa ve ürkmüşse?
Hayır, böyle bir şey asla olamaz,
Anne yüreği buna dayanamaz.
Ya o, herşeye gülüp geçen kişi,
Çalıkuşlarının iniltilerini,
Bebeklerin seslerini duyup da,
Acı acı öten kuşların ya da,
Durabilir mi o yuvaya koşmadan?
Yüreklerine şefkat akıtmadan,
Durabilir mi o beşiğe koşmadan?
Bebeklerle birlikte ağlamadan,
Gözyaşlarımızı dindirmek varken,
Çekip gidebilir mi hiç o yerden?
Hayır, böyle bir şey asla olamaz,
Kimsenin yüreği buna dayanmaz.
Mutluluğunu dağıtır herkese,
Küçük bir çocuk olur kendi de,
Kederli bir insan haline döner,
Bütün dertleri içinde hisseder.
Unutma ki her bir ah çektiğinde,
Tanrı yanında, tanrı hep seninle.
Unutma her gözyaşı döktüğünde,
Tanrı yakınında, tanrı seninle.
O bize verir kendi sevincini,
Yok etmek için kederlerimizi,
Biz kederimizden kurtulmadıkça
Oturur, göz yaşı döker bizle o da.
William Blake
