Besteci Müzisyen Arvo Part eşliğinde birlikte Eski Ahitten bir alıntı.
“Yatarsam: Ne zaman kalkacağım? derim. Fakat gece uzar, ve fecre kadar iki yanıma dönmekten bıkarım. Etim kurtlarla ve topraktan kabuklarla kaplanmış; Derim büzülüyor ve yine açılıyor. Günlerim çulhanın mekiğinden daha tez, Ve bir ümit olmaksızın tükenmedeler.
Hatırla ki, hayatım bir soluktur; Gözüm bir daha iyilik görmeyecek.
Bana bakmakta olanın gözü bir daha beni görmeyecek; Senin gözlerin üzerimde olacak, fakat ben yok olacağım. Bulut dağılır ve gider, Böylece ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz. Artık evine dönmez, Ve artık yeri kendisini tanımaz. Ben de dilimi tutmayayım; Ruhumun sıkıntısı ile söyleyeyim; Canımın acılığı ile şekva edeyim. Ben deniz miyim, yahut deniz canavarı mıyım ki. Üzerime bekçi koydun? Yatağım beni teselli edecek, Döşeğim şekvamı dindirecek, dediğim zaman, Beni rüyalarla korkutuyorsun, Ve rüyetlerle beni yıldırıyorsun; Ve canım boğulmağı, Ve bu kemiklerden ziyade ölümü iyi sayar.
Hayatımdan tiksiniyorum; ebediyen yaşamak istemem; Benden el çek, çünkü günlerim bir boşluk! İnsan nedir ki, onu büyütesin, Ve yüreğin onunla meşgul olsun, Ve her sabah onu yoklayasın, Ve her lâhza onu deneyesin? Daha ne kadar gözünü üzerimden çevirmeyeceksin, Ve salyamı yutacak zaman kadar beni bırakmayacaksın? Suç ettimse, sana ne ettim, ey insan gözcüsü? Niçin beni kendine hedef ettin? Ve ben kendime bir yük oldum. Ve niçin günahımı bağışlamaz, fesadımı da gidermezsin? Çünkü şimdi toprakta yatacağım; Ve beni çok arayacaksın, fakat ben bulunmayacağım.” Eyyup 7 – (4-21)
