I – ÖLÜLERİN GÖMÜLÜŞÜ
Ölü topraktan leylakları çıkarır,
Hafızayla arzuyu karar,
Küt kökleri canlandırır bahar yağmuruyla,
En zalim aydır Nisan.
Kış, örterek yeryüzünü unutkan karla,
Azcık yaşamı kuru yumrularla besleyerek
Bizleri sıcacık tuttu.
Şaşırttı yaz, Starnbergersee’ye uğradığımızda
Bir sağanakla bizi; kemer altında durduk,
Kahve içtik, lafladık bir saat kadar.
Bin gar keine Russin, stamm’ aus Litauen, echt deutsch.(*)
Ve çocukluğumuzda, kuzenim
Arşidükte kaldığımızda, beni kızakla götürmüştü,
Korkmuştum. O, Marie, demişti bana,
Marie, sıkı tutun. Ve aşağıya kaymıştık.
Dağlarda kendinizi özgür hissedersiniz.
Çoğu geceler okurum, güneye giderim kışları.
Hangi sarılmış kökler ve hangi dallar büyürler
Bu molozlarda? İnsanoğlu,
Söyleyemez, sezemezsin, bildiğin sadece
Bir yığın kırık surettir, güneşin vurduğu yerde,
Ne ölü ağaç gölgelik verir, ne cırcırböceği teselli,
Ne de kuru taş su sesi. Sadece
Bu kızıl kayanın altında var gölge,
(Gel gir bu kızıl kayanın gölgesi altına) ,
Sabahları uzun adımlarla ardından yürüyen gölgenden de
Akşamları seni karşılamak için çıkan gölgenden de
Farklı bir şey göstereceğim sana;
Sana bir avuç toz topraktaki korkuyu göstereceğim.
Frish weht der Wind
Der Heimat zu,
Mein Irish kind,
Wo weilest du? (**)
‘’ Bana sümbüller verdin ilk bir yıl önce;
Sümbül kız dediler bana.’’
-Ama geç vakit döndüğümüzde sümbül bahçesinden
Kolların doluydu, saçların ıslak, konuşamıyordum ben,
Fersizdi gözlerim, ne diriydim ne ölü,
Hiç bir şey bilmiyordum,
Bakıyordum ışığın kalbine, sessizliğe.
Öd’ und leer das Meer.(***)
Ünlü kahin Madam Sosostris,
Her ne kadar fena halde üşütmüşse de,
Bir deste şirret kartla,
Avrupa’daki en akıllı kadın olarak tanınmıştır. İşte
Senin kartın bu, dedi, Fenikeli Boğulmuş Asker,
(Bak, şu inciler onun gözleriydiler!)
Bu, Belladona, Kayalıklar Leydisi,
Leydisi tüm ahvalin.
Bu, üç değnekli adam, bu, Talih Çarkı,
Ve işte bu da tek gözlü tüccar
Ve bu boş olan da onun sırtında taşıdığı şey,
Ve yasaktır onu görmem. Asılmış Adam’ı
Bulamıyorum. Suda ölümden kork.
Çember içinde yürüyen bir kalabalık görüyorum.
Teşekkürler. Bayan Equitone’u görürsen,
Horoskopu kendim götüreceğim ona, öyle söyle:
Bu günlerde çok dikkatli olmak lâzım.
Gerçekdışı kent.
Onca kalabalıklar aktı Londra Köprüsü üstünde
Düşünmemiştim oncasını çürüttüğünü ölümün.
Kısa ve seyrek iç çekişlerdi nefesler,
Ayaklarının önüne sabitlemişti gözlerini herkes.
Aktılar tepeye ve William Caddesi’nden aşağıya
Saint Mary Woolnoth’a, Dokuz’un son vuruluşundaki ölü sesle
Saatlerin durdurulduğu yere doğru.
Orada tanıdık birini gördüm ve durdurdum bağırarak,
‘’Stetson! Sen, Mylae’da gemilerde, o yanımda olan!
Geçen sene bahçene diktiğin ceset,
Filizlenmeye başladı mı? Çiçek açacak mı bu sene?
Yoksa bozdu mu yatağını ani don?
Oradan uzak tut köpekleri, dostturlar insanlara,
Yoksa tırnaklarıyla eşip tekrar çıkarırlar onu!
You! Hypocrite lecteur! –mon semblable,- mon frêre! ’’ (****)
T.S. ELIOT
Çeviri: Osman TUĞLU
