Bir sitem değil kaybettiğim
ancak avuçlarımın arasından sızıyor ayrılık..
bir kadının saçları değil tenimi yakan
sadece yağmur dolu bakışları ruhuma akan..
notasız bir çalgı aleti gibi üçüncü teli kopan
toprağına acı düşmüş bir çocuk gibiyim..
Senin bakışların Küdüs benimkiler Mescid-i aksa
kanıyor bir bebeğin kalbinde yara
bir ananın elleri param parça
uzatma artık geceleri, geceler kara..
acı doluyor sabahlara..
Hüzün düşmüş çatlamış dudaklara
yanıyor bir yürek ateşlerin arasında
bir avuç toprak diye
ölüyor bir genç adam sokaklarda
yanıyor çocuğun parmak uçlarında
umut dolu bir gelecek..
Bir devrime koşar gibi yalınayak
bir isyanın ortasında haykırışlarımızın arasında
çiçekler yetiştiririz gelecek baharlara..
kuşlar öper omuzlarımızdan
evi olmayan kuşlar..
bir sabah güneş doğar “Kubbet-üs-Sahra”da..
Gidelim Olric’e.. 02.04.2011
Yazarı : Özgür Öztürk
