“Ve sessizim, göçlerden kalan
avuçlarımda bir ateşin külleri var şimdi
kayıp eşyalar gibi, yalnızlığa aşık.”
yağmurlarının söndüremediği
yitirdiğimiz yaşamlardan arta kalan,
tebessümlerimizin üzerine düşen
kara ağaç gölgeleri gibi..
sürgünün öteki adı bakışlarım
vasiyetimi bıraktım
bir bebeğin kalbinde
yeniden yeşermeye ölüme..
artık, sen kal yerinde
bak ölüm doğuyor
yine bakışlarının arasından
güneşi söndüren acısıyla
kasvetimden tanı sesimi..
mevsimsiz bir zaman
yine göç eder misin topraklarıma?
Yazan Özgür Öztürk
