Bizim için elimden geleni yapmak istedim, çünkü düşündüm ki her ikimizin de artık yaşamaya ihtiyacı vardı.. Biliyorum başaramadım ve ölümden kendimizi kaçıramazdık.. Yaşamın siyah lekeleri ruhumuza girmiş ölüm korkusu umutlarımızın düşmanı gibi bizi yok etmekte.. İçimde kopan derin çığlıklarım ve sitemlerime rağmen yaşamanın sadece hayal kurmayan ve umudu olmayan insanlar için olduğunu anladım..
Yinede bedenimi hırpalayan, bu çıldırasıya kurtuluş mücadelesi için hala umutlarım var..
/ Umut etmek kötü günlerimizdeki son sığınağımızdır.. /
Ama düşünüyorum da, bu dünya bize göre değil sanki.. bu yüzden gidilecek başka bir dünya var ise eğer; birlikte mutluluğu bulabileceğimizi umut ediyorum.. Ne söylesem artık, içimizdeki derin boşluğu doldurmuyor kaybetmek belki de gerçek aşk’a başlamaktır.. en çok “Kırmızı” rengi sevdim sende… Şimdi ruhlarımızın sevişerek bedenimizi terk edeceği bir hayal içindeyim..
06.12.2010 Yazan : Özgür Öztürk
